Er waren bonte carrièrepaden Brittini Rae Peterson, de winnaar van 2015 van de professional Speed ​​Rack-competitie , speelde met het nastreven tijdens het opgroeien.

Ze stelde zich bijvoorbeeld een stewardess of een astronaut voor. Barman was nooit een van de weloverwogen beroepen. Toen gaf de inwoner van Idaho toe aan haar liefde voor Shakespeare en Molière door een liberal arts college te verruilen voor een acteerconservatorium in New York, en het toneel was klaar voor een toekomst die onvoorspelbaarder en meeslepender was dan het theater.

Zoals veel acteurs met weinig geld, wendde Peterson zich tussen de audities door met drinken. Te midden van een drukke nachtclubomgeving in het Hotel on Rivington schonk ze een overvloed aan ongeïnspireerde wodka-frisdranken. Als iemand een aardbeien Mojito bestelde, keek ik ernaar. Dat was veel te ingewikkeld. Het was toen gewoon branden en draaien, herinnert Peterson zich.

Hoe snel veranderde haar repertoire. Vorige maand werd Peterson, die nu haar thuis maakt in Los Angeles, tot winnaar van dit jaar gekroond bij Speed ​​Rack, de jaarlijkse, energieke liefdadigheidswedstrijd die werd gelanceerd door Lynnette Marrero en Ivy Mix en waarin enkele van de snelste en meest bekwame vrouwelijke barmannen van het land deelnemen. tegen elkaar in naam van borstkankeronderzoek.

Sinds de landing aan de westkust in 2010 is Petersons passie voor bartending geëvolueerd. In New York was het niet emotioneel gezond voor mij om elke dag om 7 uur 's ochtends een taxi van $ 25 te nemen om thuis te komen omdat mijn vriend naar zijn werk ging, vooral omdat ik geen interesse had om deel uit te maken van de cocktailgemeenschap en geen een ondersteuningssysteem, denkt ze. Toen ze zich echter eenmaal had genesteld in het openingsbarteam van het Soho House West Hollywood - ze vroegen me om een ​​Negroni te maken en ik herinner me dat mijn vader ze altijd dronk, dus ik vermoedde aan de kleur en ze huurden me in - Peterson begon de nuances van de drankenwereld. Ik dacht altijd dat een Margarita een mix van tequila en zure was. Ik wist niet dat er zoveel geschiedenis achter zat of dat de impact ervan op de mondiale cultuur zo groot was. Ik leerde dat er een methode was voor de waanzin van de bar, legt ze uit.

Als Soho House Peterson in techniek heeft geaard, was het Giovanni Martinez van Fig & Olive die haar leerde alle klassieke regels te breken. Hij vertelde me dat een braamstruik geweldig is, maar hoe zit het met mezcal erin in plaats van gin? wijst ze erop. Nadat ze als manager bij de nu gesloten Tar Pit had gewerkt, ging ze naar Ink om te werken met chef-kok Michael Voltaggio, waar hij me leerde dat alles wat je met eten kunt doen, je met drankjes kunt doen. Ik dacht dat ik een goede had gemaakt en hij zou letterlijk zeggen: 'Dit is walgelijk. Fix it.' Hij heeft een van de beste smaakpapillen die ik ooit ben tegengekomen - en niemand heeft me harder laten werken.

Peterson, die haar carrière als voorzitter van de bar in Beverly Grove-hangout Goldie's verder voortstuwde, verdeelt haar tijd tegenwoordig gretig tussen het opzwepen van plengoffers bij de Melrose Umbrella Co. in Fairfax en het verspreiden van het cocktailevangelie als een van de dorstige revivalisten van Collectif 1806. Ze heeft nooit teruggekeken op die slopende dagen als een vijf regels en onder actrice omdat we kunnen zijn wie we willen zijn als barmannen. We willen elkaar helpen en acteurs willen elkaar pijn doen. Hoe langer ik in L.A. woon, hoe gelukkiger ik ben om aan de andere kant te werken.

Alia Akkam is een in New York woonachtige schrijver over eten, drinken, reizen en design.