De oorsprongsmythen van de Bloody Mary zijn net zo duister als het tomatensap waarvan het is gemaakt. Maar cocktailhistorici zijn het er over het algemeen over eens dat één verhaallijn waarschijnlijk het minst afwijkt van de waarheid.

Het betreft een barman genaamd Fernand Pete Petiot, die begin jaren twintig een rudimentaire versie bedacht tijdens zijn werk in de beroemde Harry’s New York Bar in Parijs. Na de drooglegging bracht Petiot het drankje naar Manhattan toen hij de keurige King Cole Bar in het St. Regis Hotel voorzat. Een tijdlang werd de cocktail omgedoopt tot Red Snapper, een knipoog naar meer delicate Amerikaanse gevoeligheden. En terwijl hij in St. Regis was, dompelde Petiot het tomatensap-brouwsel op met verschillende kruiden - mierikswortel, tabascosaus, citroensap en selderijzout.

Het sloeg aan. Een klassieker was geboren.

Natuurlijk blijven andere theorieën bestaan. Het meest fantasierijke is dat de Bloody Mary dateert onder de heerschappij van de meedogenloze koningin Mary I van Engeland in het midden van de jaren vijftig. Het tomatensap, volgens de altijd betrouwbare Wekelijks Wereldnieuws , staat voor het vergoten bloed, terwijl de wodka, een ‘vuurwater’, symbolisch is voor de brutale middelen van de koningin om de martelaren te executeren. De komiek George Jessel beweerde ook dat hij de drank in 1939 had uitgevonden.

De Bloody Mary is geen drankje op basis van sterke drank - en dat is een deel van de aantrekkingskracht, vooral onder barmannen in het weekend. Het tomatensap en de wodka vormen een leeg canvas waarop men uit de vrije hand kunst kan creëren in het medium van kruiden - meer mierikswortel of zwarte peper voor sommigen, een vleugje mosselsap (wat het om onduidelijke redenen een Bloedige Caesar , en vergroot ook de kans dat de maker Canadees is) voor anderen. Het is een cocktail waarvoor geen jigger nodig is, maar slechts een klein beetje culinaire instincten. Het is een te fijne mixologie wat Crock-Pot Chicken Supreme is voor de Le Cordon Bleu.

Een laatste opmerking: de Bloody Mary is geen avonddrankje - degenen die het consumeren nadat de zon onder is gegaan, hebben persoonlijkheidsgebreken en moeten worden vermeden. Het is echter een bekend tegengif voor de gewone kater, en degenen die het 's ochtends drinken, moeten worden beschouwd als mensen met een grote kennis en een onfeilbaar onderscheidingsvermogen.

Bloody Mary

Mede mogelijk gemaakt door Wayne Curtis

INGREDIËNTEN:

• 2 oz wodka
• 4 oz Tomatensap
• Vers citroensap (ongeveer 0,25 oz)
• Worcestershire-saus (3 streepjes)
• Tabasco Saus (2 streepjes)
• Bereide mierikswortel (0,25 theelepel)
• Selderijbitter (2 streepjes) of selderijzout (2-3 streepjes)
• Zout en peper
• Garnering: Citroenwig, selderierib, gepekelde sperzieboon of zoals gewenst
• Glas: pint

VOORBEREIDING:

De wodka en tomatensap zijn het blanco canvas. Voeg beide toe aan een pintglas. Voeg vervolgens de overige ingrediënten naar uw smaak toe - mijn voorkeuren staan ​​tussen haakjes. Vul met ijs en roer om te combineren. Garneer met een partje citroen, selderierib, gepekelde sperziebonen of wat je nog meer in de koelkast hebt staan.

Wayne Curtis schrijft over drankjes voor The Atlantic en is de auteur van En een fles rum: een geschiedenis van de nieuwe wereld in tien cocktails .

Dorst naar meer Bloody Mary-recepten en info? Bekijk onze gids voor de hartige klassieke cocktail .