David Wondrich deelt de geheimen achter verleidelijke verhalen. (Illustratie met dank Ariel Dunitz-Johnson )

David Wondrich, auteur van Indrinken! en Punch , is een van de meest vooraanstaande cocktailhistorici ter wereld en een productief drankjournalist. Zijn onderzoek is van groot belang geweest voor barmannen en cocktailliefhebbers in het hele land, en hij werkt momenteel aan een kolossale referentietekst, de Oxford Companion to Spirits and Cocktails. We gingen zitten met Dave om de staat van cocktailboeken te bespreken, zowel historisch als hedendaags. Aan iedereen die erover heeft nagedacht er een te schrijven, let op: Wondrich heeft meningen over hoe je boven de strijd kunt blijven.

Hoe is het standpunt van de uitgeverij over cocktailliteratuur veranderd sinds u uw eerste boek schreef?

Mijn eerste boek was voor Esquire tijdschrift. Ik heb het in 2002 afgemaakt, maar het werd pas in 2004 uitgebracht. Zelfs toen trok het niet veel belangstelling. Ik schreef er nog een, belde Geweldige cocktails , in 2005. Het was een kennismaking met cocktails, voor beginners, maar in plaats van recepten op te nemen voor whiskyzuur en andere bekende dranken, probeerde ik enkele van de moderne dranken vast te leggen die net op het toneel begonnen te komen. Die kreeg interesse. Ik gooide Indrinken! als cocktailboek 2.0. Een beetje dieper, meer gefocust, voortbouwend op wat Dale degradatie had geschreven en wat Gary Regan had gedaan. Het was destijds een vertrek en moeilijk te verkopen. Mensen waren verbaasd. Maar het deed het nog steeds redelijk goed voor een cocktailboek.

Voor een cocktailboekje?

Nou, hier is het ding: cocktailboeken zullen nooit dezelfde soort verkopen krijgen als kookboeken. De laatste tijd denken mensen dat ze rijk zullen worden van de verkoop van boeken en dat is erg moeilijk om dat te doen. U kunt geld verdienen, maar u wordt gewoon niet rijk. Dat gezegd hebbende, zijn uitgevers zeker aan het opwarmen voor cocktailboeken. Veel prominente barmannen krijgen nu boekdeals en cocktailboeken krijgen bericht op manieren die ze nooit eerder waren. Indrinken! was het eerste cocktailboek dat een James Beard Award won, en dat was in 2008, vrij laat in het spel. Dale DeGroff had het moeten winnen De ambacht van de cocktail , maar niemand lette op toen het uitkwam [in 2002].

Hoe zit het met het recente Death & Company-boek? Dat boek heeft al een enorm commercieel succes gekend. Denk je dat het een uitbijter is?

Laten we het het beste scenario noemen. De productie was duur en de uitgever heeft er groot belang bij het te promoten om die kosten terug te verdienen, dus het heeft veel aandacht gekregen. Het is misschien ook het mooiste cocktailboek dat ooit is gemaakt. Ze namen de tijd en dachten er echt goed over na. Maar toch: het zal het nieuwste boek van Ina Garten niet overtreffen.

Cocktailboeken bestaan ​​al heel lang. Hoe is dit genre geëvolueerd?

Het begint met het boek van Jerry Thomas in 1862. De uitgevers richtten het op iedereen die van een lekker drankje hield, maar Jerry Thomas richtte het op collega-barmannen. Het was allemaal een steno: geen techniek, geen hulp bij het onderscheiden van de eigenaardigheden van de recepten. Het waren alleen de recepten. En zo werden vrijwel alle vroege cocktailboeken vormgegeven. Het best verkochte boek van die tijd, Het Savoy Cocktail Book , had geen kader, alleen recepten. Er was niet veel houvast.

David Embury, een advocaat, veranderde dat toen hij publiceerde De fijne kunst van het mixen van drankjes in 1948. Hij besteedt behoorlijk wat aandacht aan hoe je drankjes samenstelt, categorieën drankjes - allemaal dingen die nog niet eerder waren gedaan. Ik zou niet zeggen dat het het genre veranderde, maar het wees op een pad voor toekomstige schrijvers. Charles Baker schoof het ook naar voren: naar binnen De metgezel van de heer, het waren zijn verhalen - niet de recepten - waardoor het opviel.

Snel vooruit naar het heden. Iedereen wil een cocktailboek schrijven met de gepatenteerde recepten uit hun bar. Het probleem is ... niemand geeft er echt om! Ik denk dat je meer de stijl van David Embury-Charles Baker moet overnemen om een ​​boek te laten opvallen. Recepten, hoe uitstekend ze ook zijn, zijn gewoon niet meer genoeg. Het is een erg druk veld geworden en daarom moeten boeken meer aan de hand hebben.

Wat dat betreft, wat zou je meer willen zien in cocktailboeken?

Nou, er waren dit jaar verschillende releases die grote leemtes vulden. We hadden geen geweldig boek over de wetenschap van het maken van cocktails, en het boek van Dave Arnold [ Vloeibare intelligentie ] doet dat echt. En ik waardeer wat de Death & Co. boek deed in het uitbeelden van de werkelijke cultuur van de bar. Ik hield van de focus op de klanten en de krachten buiten de drankjes die een bar geweldig maken. Ik zou daar graag meer van willen zien. Ik zou graag een barboek willen zien waarin muziek en ambiance wordt besproken. Het zou verkopen als het goed was geschreven.

Vertel me over je huidige project, de Oxford Companion to Spirits and Cocktails. Hoe heb je zo'n enorme onderneming benaderd?

In de geest van pure terreur. Dit is veel gecompliceerder geweest dan al mijn vorige boeken. Ik begon met het onderzoeken van een aantal drankboeken. Ik heb een gigantische stack die 60 jaar teruggaat. Sommige zijn erg goed gedaan, sommige zijn vrij vluchtig, maar ze volgen allemaal hetzelfde paradigma, min of meer: ​​ze zijn gegroepeerd door grote spirituele groepen. Dus ik probeer de wereld rond te kijken en te praten over enkele van de distillerende culturen die over het algemeen niet op die manier worden besproken. Shochu in Japan heeft bijvoorbeeld een zeer lange geschiedenis van distilleren. Ik wil dat begrip daarvan deel uitmaakt van het grotere begrip van drank. Ik probeer de reikwijdte van het gesprek te verbreden; het is mijn kans om te zeggen dat het een grotere wereld is.

En aangezien ik historische boeken over cocktails en sterke drank heb bestudeerd, heb ik ontdekt dat het verhaal vaak verkeerd is. Er is zoveel mythe, en ik probeer daar voorbij te komen. Ik wil iets goeds en accuraat maken, zodat de informatie hier zo goed is als we weten.

Welk advies zou je iemand geven die geïnteresseerd is in het schrijven van een cocktailboek?

Maak het zo persoonlijk mogelijk. Vertel een verhaal. Drankjes zijn slechts drankjes; het zijn de verhalen die je een voorsprong geven, een boek uniek maken. Op die manier, zelfs als het niet zo goed verkoopt als je had gehoopt, zal het in ieder geval dienen als een visitekaartje voor je carrière en het zal het vooruit helpen. Wees onafhankelijk, eerlijk en persoonlijk.

Kaitlyn Goalen is een schrijver, redacteur en kok gevestigd in Brooklyn en Raleigh, NC.Ze is de redacteur en mede-oprichter van Short Stack Editions, een serie kookboeken met een enkel onderwerp, en heeft bijgedragen aan een verscheidenheid aan nationale publicaties .