Er zijn een aantal manieren om naar deze cocktail te kijken die is gemaakt in Empellón Cocina, nu gesloten in New York City, dat ooit het vlaggenschip was van het Mexicaanse restaurantimperium van chef Alex Stupak en bekend staat om zijn experimentele kijk op de keukens van het land.

Je zou het drankje kunnen zien als een soort Margarita-variatie, met een aantal swaps: Mezcal vervangt tequila; roze pompelmoessap staat voor limoen; een scheutje Campari wordt toegevoegd. De sinaasappellikeur en de algehele sfeer blijven hetzelfde.

Je zou in plaats daarvan een agave-spirit kunnen zien die wordt gecombineerd met grapefruitsap en denk aan een niet-bubbelende Paloma, waarbij de sinaasappellikeur staat voor eenvoudige siroop en, natuurlijk, zonder het sodawater. Er is nog steeds de kwestie van die plons van Campari.

Maar misschien is de beste manier om het te zien, als een totaal unieke creatie, in een eigen categorie. Het is misschien gedeeltelijk geïnspireerd door de twee Mexicaanse klassiekers, maar de toevoeging van de bittere likeur zet het in een totaal nieuwe richting, zowel qua smaak als esthetisch, zijn levendige roze tint geeft een vleugje van de complexe smaken die erin worden gevonden.