Je hebt eindelijk kostbare vierkante meters weggesneden om ruimte te maken voor die meest heilige huishoudelijke toevoeging: de thuisbar. Maar voor het bereiden van eersteklas drankjes op je pantoffels is meer nodig dan goede bedoelingen. Er zijn flessen om te kopen, gereedschappen om over te kwellen en technieken om onder de knie te krijgen. Volg ons terwijl we u helpen bij het navigeren door de basisprincipes van uw thuisbalk.

Dingen opschudden? Dan heb je een lepel nodig. Maar niet zomaar een soort zal het doen. Een goede barlepel is lang genoeg voor een cocktailglas, vaak met een gedraaid handvat dat cirkelvormige bewegingen soepel en stabiel maakt. Het kan worden versierd met een decoratieve topper, vork of schijf om ingrediënten mee te verplaatsen of te mengen, en de kom kan worden gebruikt om ijs te kraken of de juiste hoeveelheid bitters, siropen of likeuren af ​​te meten.

Het achtergrondverhaal

Lepels als eetgerei dateren uit het oude Egypte, toen ze werden gemaakt van hout, vuursteen, leisteen en ivoor. Maar de barlepel zoals we die nu kennen, vindt zijn oorsprong in Europa. De zuiglepel, die aan de ene kant een lepel heeft en aan de andere kant een tweetandige vork, was in Duitsland het favoriete gebruiksvoorwerp om fruitige desserts te eten. Het migreerde naar Groot-Brittannië en halverwege de 19e eeuw realiseerden barmannen zich dat mensen hun schoenlappers konden roeren en het fruit erin konden eten met één gebruiksvoorwerp. Afzonderlijk werd de mazagran-lepel, die pronkt met een gedraaid handvat en een muddler aan de andere kant, rond dezelfde tijd in Frankrijk gebruikt om de suikerklontjes te roeren en te pletten in een koffiedrank met dezelfde naam.

Tegenwoordig bestaan ​​er drie basisstijlen. De Amerikaanse barlepel heeft een gedraaid handvat en, meestal, een plastic dop aan het uiteinde, de Europese barlepel heeft een platte muddler/crusher, en de Japanse barlepel is zwaarder met een verzwaarde traanvorm tegenover de kom. Dus welke moet je kopen?

Japanse barlepel. Tim Nusog

Wat experts zeggen

De breedte van de Amerikaanse barlepel zorgt voor een eenvoudigere opname van afgemeten vloeistoffen, zegt Baltimore cocktailconsulent Aaron Joseph. Het is goedkoop en gemakkelijk te vinden, maar het is niet zonder nadelen, zegt Joseph, namelijk dat het ontwerp het beperkt tot alleen meten en roeren en de vlakke oppervlakken kunnen het laatste ongemakkelijk doen voelen. Afhankelijk van het merk kan het een lichtgewicht gevoel hebben en de rode plastic dop op de punt ziet er chintzy uit.

Probeer dit: Amerikaanse barlepel

Brandon Bramhall, een managing partner bij Attaboy in Nashville, gebruikt vaak een Europese barlepel met een metalen schijf erop. Het is geweldig om ijs te kraken en geeft een mooie hefboomwerking als het aan de bovenkant wordt vastgehouden, zegt hij. Hij reikt er ook naar om blokjes in een glas te laten zakken of een barlepel af te meten voor bepaalde recepten.

Maar Joseph wijst erop dat hoewel deze stijl zeer functioneel kan zijn, hij ook extreem rigide is, zegt hij. De groeven op de lepel maken het roeren moeilijk en de muddler kan lastig zijn.

Probeer dit: Europese barlepel

Zoals met zoveel andere stijlen van staafgereedschap, is Japans de juiste keuze, volgens Alonzo Freeman, een co-head barman bij The Royal in Washington, DC. Ze zijn meestal langer en magerder, waardoor roeren voor iedereen gemakkelijk is - klein handen, grote handen, ervaren, beginner, zegt hij. Japanse lepels hebben een spiraal die over de lengte van het handvat loopt (in tegenstelling tot de Amerikaanse, die een spiraal heeft op ongeveer een derde van het handvat), wat betekent dat het gemakkelijk kan worden gebruikt om vloeistoffen te schenken voor gelaagde dranken. En Japanse staaflepels voelen vaak stevig, professioneel en evenwichtig aan in je hand, mede dankzij die verzwaarde traan.

Probeer dit: Japanse barlepel

Tim Nusog

De afhaalmaaltijden

Voor de thuisbarman raadt Freeman een standaard Japanse barlepel aan en veel oefenen met roeren. Techniek is veel belangrijker dan de eigenlijke lepel, zegt hij. Bramhall stelt voor om de lepel tussen je duim, middelvinger en ringvinger te laten rusten en hem vast te houden als een schrijfgerei.

Terwijl je altijd wilt dat de achterkant van het lepelgedeelte het glas raakt, wil je ook de lepel tussen je drie vingers rollen terwijl je je pols zachtjes rond de buitenrand van het mengglas 'draait', zegt Joseph. Het helpt om het te zien als een duw- en trekbeweging in plaats van een cirkelvormige beweging. Het zit allemaal in de pols.