Ook al vertegenwoordigde de Romeinse mythologie een combinatie van Griekse en Etruskische mythologie, het had nog steeds enkele unieke kenmerken die deze mythologie onderscheiden van degene die als haar basis werden gebruikt.

De Romeinse mythologie bracht ons enkele van de meest interessante verhalen en mythen over oude goden en godinnen. Hun symbolische betekenis is zelfs vandaag nog waardevol, en ze worden vaak gebruikt als verwijzing in kunst en literatuur.

De hoogste godheid in het oude Rome was Jupiter, en alle andere goden hadden een lagere betekenis dan hij. Ook al was hij de hoogste godheid, andere goden en godinnen werden evenzeer en soms zelfs meer aanbeden dan hij. De oude mythologie was gebaseerd op verhalen die door de menselijke verbeelding werden gecreëerd. Alles wat mensen niet met reden konden verklaren, creëerden ze verhalen die later mythen en legendes werden.

Elke natuurlijke gebeurtenis die niet kon worden verklaard, werd het werk van goden en godinnen die in die tijd Rome regeerden. De goddelijke interventie was de gemakkelijkste manier om alles te verklaren wat er in die tijd gebeurde, en net als vandaag geloofden mensen in goden en respecteerden ze.

In de tekst van vandaag zullen we het meer hebben over de Romeinse godin Juno, die de godin van het gezin, de bevalling en raadgever van de staat was. Dus als je ooit meer wilt weten over deze Romeinse godheid, dan is dit de perfecte gelegenheid om dat te doen.

Mythologie en symboliek

Godin Juno was een van de hoogst gewaardeerde Romeinse vrouwelijke godheden. Haar belang voor het Romeinse volk was groot en mensen beschouwden haar als de hoogste godheid naast Jupiter, haar echtgenoot. Juno was de Romeinse godin van het gezin, beschermer van de staat en koningin der goden in de Romeinse mythologie. Haar mythologie is erg complex en gecompliceerd, en daarom is ze een van de meest gewaardeerde godheden in Rome.

Juno had veel belangrijke scheldwoorden en ze droeg veel verschillende titels. Ze was eerst de godin van het huwelijk, maar ook de godin van vitale kracht, vitale energie en eeuwige jeugd. Ze was de goddelijke beschermer van de staat en was het symbool van vruchtbaarheid en soeverein over het volk. Het epitheton Lucina was vooral belangrijk omdat het onderling samenhangende aspecten van de functie van de Juno vertegenwoordigde.

Volgens de Romeinse mythologie is de maand februari de maand van reiniging en zuivering. Op 15 februari^eeen festival ter ere van Juno wordt gehouden en het wordt de Juno Sospita genoemd. Dit festival vierde zuivering en vruchtbaarheid.

Juno was de godin die mensen vermenigvuldigde en was de beschermer van Romeinse burgers. Ze beschermde ook het Romeinse leger en al haar soldaten. Als Juno Moneta werd ze gevierd in Arx Capitolina) als de godin die mensen waarschuwt voor rampen en gevaren. Als Juno Curis was ze beschilderd met een schild en een spoor, en de plaats waar dit beeld zou staan ​​was de plaats waar de Romeinen hun geschenken aan de godin en andere offers zouden brengen.

Juno was getrouwd met Jupiter, de hoogste Romeinse godheid. Hun huwelijk vertegenwoordigde het ideaal waarnaar de burgers van Rome streefden. Als echtgenote van de hoogste godheid werd ze samen met Jupiter gezien als koningin en beschermer van het volk. Mensen respecteerden haar maar waren ook bang voor haar aard, omdat ze in sommige afbeeldingen het symbool was van kracht en soms zelfs wreedheid.

De Romeinen geloofden dat Juno de godin van de bevalling was en daarom vierden ze Juno na de geboorte van hun kind. Ze zouden een groot feest ter ere van haar organiseren en de godin vieren zodat ze hun kind zou beschermen.

Juno werd geassocieerd met bijna alle aspecten van het leven van de vrouw en het belangrijkste aspect was het huwelijk. Ze beschermde alle vrouwen, maar haar focus lag op de getrouwde vrouwen en de vrouwen die zwanger waren.

Juno was de dochter van Saturnus, maar ze trouwde uiteindelijk met haar tweelingbroer Jupiter, de god van de hemel en de donder. Ze stond bekend als de koningin van alle goden en samen met Jupiter en Minerva was ze een van de drie oorspronkelijke goden van Rome. Juno werd bijgewoond door 16 nimfen en werd altijd afgebeeld met Iris haar meest geliefde nimf.

Juno had twee kinderen, Mars en Vulcan. Volgens een oude mythe werd Juno's zoon Mars, die de god van de oorlog was) niet door Jupiter verwekt. De mythe vertelt het verhaal over Flora, godin van de lente, die Juno een bloem gaf waardoor ze zwanger werd van Mars.

Een andere mythe vertelt het verhaal over Juno en Jupiter die hun zoon Vulcanus in een vulkaan gooiden omdat hij te lelijk was. Later kregen ze medelijden en brachten hem terug naar de aarde.

Juno was fel loyaal aan haar man en ook jaloers en wraakzuchtig. Toen Jupiter vanuit zijn hoofd het leven schonk aan Minerva, werd Juno te jaloers. Dit is een van de redenen waarom Juno besloot om in haar eentje Mars te baren en niet door Jupiter.

Naast al haar andere verantwoordelijkheden maakte Juno vooral deel uit van de triade die op de Capitolijnse heuvel woonde. Ze woonde bij Jupiter en Minerva, en haar hoofdtitel was de godin van de bevalling en het huwelijk. Ze werd aanbeden door haar vele nimfen en ze beschermde alle vrouwen, vooral getrouwde vrouwen en degenen die zwanger waren.

Betekenis en feiten

Juno was de dochter van Saturnus en volgens oude mythen was ze getrouwd met haar broer Jupiter. Er zijn veel artistieke afbeeldingen van Juno en haar broer, die aangaven dat de connectie tussen hen niet alleen romantisch was. Juno was de Romeinse godin van het gezin, het huwelijk, de bevalling en zij was de algemene beschermer van het Romeinse volk.

Juno werd meestal afgebeeld in een krijgerachtige pose met harnas en als een sterke vrouw in het algemeen. Ze was getrouwd met Jupiter, wat haar de koningin van het hele Romeinse volk maakte. Juno werd ook afgebeeld met grote bruine ogen, een mooi gezicht en een lichaam van een jong meisje.

Ze werd ook afgebeeld met een schild of een spoor, en de Romeinen vreesden haar en respecteerden haar. Juno had veel scheldwoorden, maar de belangrijkste waren gerelateerd aan huwelijk en bevalling.

Mensen hielden vaak ceremonies en festivals ter ere van haar, om haar aandacht en genade te krijgen. Haar beeld combineerde zowel schoonheid als kracht, en haar afbeelding verschilt enigszins van de afbeelding van Hera in de Griekse mythologie, hoewel ze qua kenmerken erg op elkaar lijken.

Festival dat werd gehouden ter ere van Juno heette Matronalia. Het festival werd in maart gevierd en het was de dag waarop van mannen werd verwacht dat ze hun vrouw cadeautjes gaven. Deze traditie lijkt op de Internationale Vrouwendag die we vandaag kennen, wat een bewijs is dat de positie van een vrouw in de oudheid belangrijk was. Sommige bronnen vermelden dat dit festival werd gehouden ter ere van Juno's zoon Mars, omdat het op zijn verjaardag werd gehouden.

De derde bron gelooft dat het festival het einde betekende van de Romeins-Sabine-oorlog waar vrouwen een belangrijke rol speelden en de vrouwen verantwoordelijk waren voor het herstellen van de vrede.

Juno's Griekse tegenhanger was Hera, de vrouw van Zeus. Juno verscheen vaak als symbool in de Romeinse kunst en literatuur, maar haar uiterlijk is niettemin belangrijk in de populaire cultuur. in Vigil's Aeneis werd Juno afgebeeld als een wrede godin.

Shakespeare noemt Juno ook als een maskerpersonage in zijn werk genaamd The Tempest. De maand juni dankt zijn naam aan Juno. Juno vertegenwoordigde ook het tegenovergestelde van genie, dat werd gebruikt om het mannelijke geslacht te vertegenwoordigen.

In Maastricht staan ​​2000 jaar oude beelden van Juno en Jupiter. Het verhaal achter deze overblijfselen is dat Juno na haar geboorte naar Samos werd gestuurd. Ze bleef daar tot ze de puberteit bereikte en trouwde toen met haar broer Jupiter.

Het beeld stelt Juno als bruid voor en dit beeld behoort tot een van de oudste beelden en voorbeelden van menselijke kunst. Het beeld werd voor het eerst gehouden in Rome op de Capitolijnse heuvel, maar werd in de 4e eeuw naar Nederland verplaatst^eeeuw.

Juno's belang voor de Romeinen was buitengewoon groot en haar aanwezigheid in de Romeinse mythologie is een van de meest invloedrijke. Hoewel er verschillende bronnen en verhalen zijn over haar uiterlijk en gedrag, wordt Juno nog steeds beschouwd als een barmhartige godin die de Romeinse burgers en pasgeborenen beschermde. Mensen geloofden in haar en wijdden hun gebeden aan Juno, en haar cultus behoort tot een van de oudste.

De oude Romeinse traditie had veel respect voor vrouwen, wat duidelijk te zien is aan de positie die vrouwen in de Romeinse mythologie hadden. In tegenstelling tot veel religies vandaag, gaven de Romeinen vrouwen een sterke religieuze positie en hun aanwezigheid in de Romeinse mythologie was significant. Juno maakte deel uit van de triade die op de Capitolijnse heuvel leefde en ook een van de belangrijkste godheden van Rome.

Conclusie

Elke natuurlijke gebeurtenis die niet kon worden verklaard, werd het werk van goden en godinnen die in die tijd Rome regeerden. De goddelijke interventie was de gemakkelijkste manier om alles te verklaren wat er in die tijd gebeurde, en net als vandaag geloofden mensen in goden en respecteerden ze. Juno was getrouwd met Jupiter, de hoogste Romeinse godheid. Hun huwelijk vertegenwoordigde het ideaal waarnaar de burgers van Rome streefden. Als echtgenote van de hoogste godheid werd ze samen met Jupiter gezien als koningin en beschermer van het volk.

Juno was fel loyaal aan haar man en ook jaloers en wraakzuchtig. Toen Jupiter vanuit zijn hoofd het leven schonk aan Minerva, werd Juno te jaloers. Dit is een van de redenen waarom Juno besloot om in haar eentje Mars te baren en niet door Jupiter. Juno was de godin die mensen vermenigvuldigde en was de beschermer van Romeinse burgers. Ze beschermde ook het Romeinse leger en al haar soldaten. Als Juno Moneta werd ze gevierd in Arx Capitolina) als de godin die mensen waarschuwt voor rampen en gevaren.

Juno kan op veel verschillende manieren zijn beschreven, maar haar belang voor de Romeinse mythologie is aanzienlijk. Ze beïnvloedde ook een heel andere benadering van vrouwen en hun rechten. Ook in de tijd dat mensen nog niet op een hoog niveau van ontwikkeling waren, speelden godinnen als Juno een belangrijke rol bij de emancipatie van de vrouw. Juno was de godinbeschermer van alle vrouwen, vooral degenen die zwanger waren en getrouwd waren. Ze was uitsluitend toegewijd aan vrouwen, terwijl de mannelijke Romeinen Jupiter en andere goden hadden om op te leunen.

Juno's invloed op de Romeinse mythologie en de hedendaagse cultuur is zeker groot, ook al ontleent ze haar wortels aan de Griekse mythologie. Haar vele scheldwoorden zijn een geweldige metafoor voor het vermogen van de vrouw om veel dingen te bereiken en de hele natie op één plek te houden. Juno was een uniek symbool van een sterke en machtige vrouw, die obstakels overwon en zichzelf op de toppositie in de Romeinse mythologie plaatste.