Het is niet alleen voor opnamen.

Je kocht een sterke drank of likeur omdat er voor een cocktailrecept een heel kleine hoeveelheid nodig was. Nu zit je vast met de resterende 9/10 van de fles en wat je ermee moet doen. Geen zorgen. Barmannen wegen mee met tips en recepten om elke laatste druppel uit een onderbenut ingrediënt te krijgen, zodat het geen stof verzamelt op uw barplank.

Opeenvolgende schenkingen van Jägermeister zijn een Amerikaans overgangsritueel om het bereiken van de wettelijke leeftijd voor alcoholconsumptie (of soms ruim daarvoor) te markeren, en een fles die is opgeborgen in een kelderbar-diepvriezer is een nietje in menig studentenhuis. Maar de Duitse amaro heeft veel meer te bieden dan alleen een verkwikkend schot te zijn.

Jägermeister wordt geproduceerd door 56 kruiden en specerijen, waaronder gember, anijs, schillen van citrusvruchten en jeneverbes, een paar dagen in alcohol en water te weken voordat ze een jaar op eikenhout worden bewaard en gezoet. Het werd in 1934 gemaakt door Curt Mast, de zoon van een azijnmaker en wijnhandelaar, een fervent jager die een naam voor zijn elixer koos die zich vertaalt naar meesterjager en het label versierde met een tekening van een hert. De Amerikaanse importeur Sidney Frank wordt gecrediteerd voor zijn populariteit in de Verenigde Staten en positioneerde het in de jaren tachtig als een feestdrankje.

De toevoeging van al die plantaardige ingrediënten maakt het ook ongelooflijk nuttig achter de bar als een basisgeest of als modifier, volgens Joe Zakowski, een barman bij Mother's Ruin en No. 308 in Nashville. Hij vergelijkt de likeur met een oude vriend. Het zit me gewoon goed, zegt hij. Als ik nergens anders zin in heb, kan ik nog steeds Jägermeister drinken; het is als moedermelk.