Ze is nu al een legende in haar vakgebied.

Afbeelding:

Tsiki cirkel

Op slechts 42-jarige leeftijd wordt Ntsiki Biyela al beschouwd als een legende in haar vakgebied. Na het roer over te hebben genomen Stellekaya-wijnen in 2004 werd ze de eerste zwarte vrouwelijke wijnmaker van Zuid-Afrika. Een decennium later lanceerde ze Het origineel , een zelf gefinancierde onderneming waar ze nu bekroonde chardonnays, sauvignon blancs en Bordeaux-melanges maakt. Hier vertelt ze over haar reis en wat er in het verschiet ligt voor een van 's werelds snelstgroeiende wijnregio's.

Hoe ben je in de wijnwereld terechtgekomen?

Ik begon in 1999 te studeren in Stellenbosch [Universiteit]. Ik kwam uit de provincie KwaZulu-Natal en alles was anders. Ik kende de taal niet en ik kende de cultuur niet, wat het studeren veel moeilijker maakte. Ik wist niet dat wijn bestond! Ik heb een beurs aangevraagd waarin stond dat als je wijnbouw studeert, we ervoor zullen betalen. En ik wist dat ik niet terug naar huis zou gaan. Dus heb ik me hieraan gewijd.

Hoe zag de wijnbouwscène eruit in Zuid-Afrika toen je begon, vergeleken met hoe het nu is?

De wijnindustrie is demografisch niet veel veranderd. Maar als het gaat om het kijken naar de mensen die wijnmakers zijn, zie ik nu meer jonge wijnmakers, veel innovatie en nieuwe druiven. Er wordt nu meer geëxperimenteerd, kijkend naar de oude manieren om wijn te maken en terug te brengen, omdat het al lang verlaten was, om te zien hoe het werkt in de huidige situatie.

Wat zijn de grootste uitdagingen als wijnmaker in Zuid-Afrika?

Nou, er zijn de voor de hand liggende elementen. De opwarming van de aarde heeft zeker gevolgen voor ons. Dat zien we elke dag, met onze analyse en oogsttijd elk jaar. In februari waren we niet gewend om rode wijnen te trekken en nu doen we dat. We proberen nieuwe manieren te vinden om de wijngaarden te cultiveren.

Beschrijf enkele van de specifieke hindernissen en obstakels die je moest overwinnen toen je het toneel betrad.

Het was niet alleen dat er geen zwarte vrouwen waren; er waren over het algemeen niet veel vrouwen. Als ik terugkijk, toen ik een student was, werd ik naar een wijnbouwseminar gestuurd. Het was een enge scène die ik zag omdat er één dame in het hele seminar was. In gedachten dacht ik: Nou, hier is tenminste nog een andere vrouw. Maar zij was gewoon degene die de registratie deed! Het maakte me bang. Ik had niet het gevoel dat ik hier moest zijn. Ik kreeg elke dag [op school] de vraag: Waarom ben je hier?

Met al deze tegenspoed dacht ik dat het een hel zou worden als ik eenmaal begon te werken. Maar interessant, toen ik begon, kon ik de telefoon pakken en een wijnmaker bellen die ik nog nooit had ontmoet en om hulp vragen. En ik zou hulp krijgen.

Dus mensen accepteerden het meteen?

Er waren mensen die naar de wijnmakerij zouden komen om de wijnmaker te vragen. En als ik binnenkwam, zeiden ze: Nee, ik ben op zoek naar de wijnmaker, niet naar de opzichter. Dus ik zou zeggen, oké, en stuur ze naar het kantoor om met mijn baas te praten, die ze zou omdraaien en ze naar mij zou terugsturen [lacht]. Ik begrijp dat het een schok was, want we weten hoe een wijnmaker eruit moet zien. En dit geslacht vertegenwoordigt geen wijnmaker.

Is dat nog steeds zo in Zuid-Afrika?

Nee. Er zijn meer vrouwen bij betrokken en er zijn meer vrouwen die een eigen bedrijf beginnen. Er is dus groei, er is vooruitgang.

Denk je dat je een belangrijke rol hebt gespeeld in die vooruitgang?

Ja. Binnen de branche en ook buiten de branche. Wat ik me realiseerde, is dat ik [vrouwen] heb geïnspireerd om tegen zichzelf te zeggen dat ze kunnen doorbreken in industrieën waar ze [traditioneel] niet welkom waren.

Wat maakt jouw wijnen uniek?

Ik maak wijn die tegen me praat. Ik geloof dat er mensen zijn die gek zijn zoals ik en van dezelfde dingen gaan genieten als ik. Als mensen zijn we hetzelfde, maar anders. Ik was gespecialiseerd in rood. Maar toen ik mijn eigen wijnmakerij opende, begon ik ook met blanken te werken. Nu heb ik vier [wijnen] die heel divers zijn, maar elk met een eigen huisstijl. Het gaat erom wat mijn smaakpapillen prikkelt. Als ik kijk naar de chardonnay die ik maak, meng ik over het algemeen het koude klimaat en het warme klimaat [fruit], omdat ik van beide karakters houd. Ik hou niet van te gewaagde wijnen.

Welke projecten volgen er voor jou?

De huidige missie is om Aslina uit te laten groeien tot een wereldwijd merk en te proberen een thuis voor Aslina te krijgen. Aslina heeft geen huis - een wijngaard en een bezoekerscentrum. De grootste markten zijn momenteel de VS, Japan en Nederland. Maar we bouwen aan Canada, Ghana, Swaziland en Taiwan.

Wat was het moment waarop je echt wist dat je het gehaald had?

Toen ik eindelijk retailers kreeg die naar me toe kwamen om mijn wijnen te vragen, in plaats van dat ik op hun deuren moest kloppen.

Welke veranderingen zou jij graag zien in de branche?

We werken aan manieren om het inclusiever te maken, niet alleen om het voor [gemarginaliseerde] groepen gemakkelijker te maken om in te breken, maar ook om meer interesse voor hen te wekken, en niet alleen in Zuid-Afrika maar wereldwijd.