Ik vroeg mijn grootmoeder op een dag naar Canchánchara en ze lachte. Canchánchara? Geen se.

Canchánchara is naar verluidt de oudst bekende cocktail in Cuba, die teruggaat tot (of vóór) de tienjarige oorlog aan het einde van de 19e eeuw toen Cubaanse guerrilla's, bekend als mambises, de strijd tegen Spanje voor onafhankelijkheid begonnen. Het was bedoeld als een genezende drank, evenveel bruikbaarheid als magie, en hoogstwaarschijnlijk warm geserveerd, met ingrediënten uit het veld die gemakkelijk toegankelijk waren, zoals suikerriet, limoen en honing. Daiquiri van soorten. Het werd gebruikt om verkoudheid te genezen.

Mijn grootmoeder was behoorlijk beschut toen ze opgroeide. Ze verliet Cuba als jonge vrouw en moeder in de jaren zestig en keek nooit meer achterom. In tijden van ziekte was (en is het nog steeds) het antwoord op alles voor haar Vicks VapoRub, een Amerikaanse actuele oplossing met menthol en eucalyptus. Geen wonder dat ze nog nooit van Canchánchara had gehoord. De meeste Cubanen die ik heb genoemd, hadden een soortgelijke sceptische reactie.

Ik maakte kennis met Canchánchara door Natalie Beltran en Andrew Tyree, een cool LA-stel dat oprichtte Kust naar Costa , een meeslepende reisorganisatie die diepgaande groepsreizen organiseert naar landen als Peru, Mexico, Colombia en natuurlijk Cuba. Hun Cuba-reis begint meestal in Oud Havana, maar verhuist dan altijd naar Trinidad, voor een nacht of twee, op ongeveer vier uur rijden.

Wanneer we onze groep naar de koloniale stad Trinidad brengen, begint niets het bezoek beter dan een verse Canchánchara. Het is verfrissend maar heeft een vuistslag en zorgt ervoor dat je binnen de kortste keren aan het dansen bent, zegt Natalie.

Opgericht door de Spaanse conquistador Diego Velázquez de Cuéllar, bloeide Trinidad tijdens de koloniale periode en werd het rijk door de arbeid van tot slaaf gemaakte Afrikanen die op suikerplantages werkten. Rijke Europese landeigenaren bouwden veel historisch bewaarde gebouwen, waardoor Trinidad in 1988 de status van UNESCO-werelderfgoed kreeg. Het is een stad waar de meeste bars Canchánchara serveren, met enkele recepten met aguardiente of vuurwater. In wezen is het gewoon rum in zijn meest uitgeklede staat: suikerrietsap dat is gefermenteerd en tussen 29% en 60% alcohol per volume bevat.

Ik weet wel dat de drank prekoloniaal was en genoten werd door de inheemse Taino-bevolking, zegt Natalie. Ik heb gehoord dat ze het vroeger uit kalebassen dronken, maar er is een familie pottenbakkers die nu bekers maakt van klei in de vorm van een kalebas. Het zijn pottenbakkers van de zesde generatie in Trinidad.

De potten worden copas de barro genoemd, minus de basis of de steel. Een man, in het hele dorp bekend als alleen Chichi, is een meesterpottenbakker die de mokken van klei met de hand maakt zonder handvatten en vervolgens de cocktail zelf maakt en met trots aan de gasten serveert. Maar hij is niet de enige. Er is een hele bar in Trinidad die aan de drank is gewijd, en met een naam als Taberna La Canchánchara kan het onmogelijk een mislukking zijn. Bovendien is er live salsamuziek in Taberna en bijna overal waar je komt in deze vaak over het hoofd geziene stad.

Ik denk dat het belangrijk is om op te merken dat creatieve vrijheden kunnen worden genomen bij het maken van deze cocktail, zolang deze maar niet te ver afwijkt van het origineel en of het enige doel is om je te genezen van een kwaal of om je op de dansvloer te krijgen.

Ingrediënten

• 1 1/2 ounces aguardiente of witte rum
• 1 limoen, vers geperst
• 1/2 ounce honing siroop
• 1 splash club frisdrank
• Garneer: partje limoen

Stappen

1. Voeg de rum, het sap van een limoen en de honingsiroop toe aan een shaker met ijs en schud tot alles goed gekoeld is.

2. Zeef in een mok van klei of glas gevuld met vers ijs.

3. Werk af met een scheutje frisdrank.

4. Garneer met een limoenwig.