Dronken oom, links, en South by Southwest

Tijdens een reis naar Seattle twee jaar geleden, na snel het menu te hebben gescand in een onbekende bar, wees ik naar wat ik dacht dat een Negroni was. Toen het drankje kwam, leek het op een Negroni en rook het naar een Negroni, maar het smaakte anders. Er was meer zoetheid vooraf dan normaal, dat snel werd vervangen door een scherpe hap, en vervolgens een bevredigende brandwond die bleef hangen en mijn keel verwarmde. Ik bekeek het menu opnieuw en was verrast om te zien dat ik eigenlijk een twist had besteld op een Negroni gemaakt met scotch in plaats van gin.

Negroni-riffs zijn natuurlijk niets nieuws. Daar is de Boulevardier (subrogge voor gin), de Negroski (wodka voor gin) en een eindeloos aantal op rum en agave gebaseerde Negroni's. Misschien heeft de associatie van scotch met mannen met snuiftabak in getufte leren stoelen de Negroni-variatie van overwicht behouden, maar zijn waardering in de mixologiewereld is wijdverbreid.

Toen ik mijn boek aan het schrijven was, ontving ik een recept voor een drankje dat de maker, Benny McKew, de Zuid door Zuidwest , zegt cocktailpionier en auteur van de negroni , Gary Regan . Het recept vraagt ​​om Ardbeg 10-jarige whisky in plaats van gin. Hij was meteen verkocht. De rokerigheid van whisky is een perfecte compensatie voor de bitterzoetheid van de Campari en vice versa.

Voor Michael Schall, de drankendirecteur van Locanda-wijnen en -oliën in Brooklyn, het creëren van zijn op whisky gebaseerde Negroni, de Highland, leek alleen maar natuurlijk. De Boulevardier is altijd een van mijn favoriete drankjes geweest, dus het vervangen van de rogge door whisky was een gemakkelijke stap om te maken, zegt Schall. Ik denk dat scotch een uitstekende basis is voor een Negroni omdat het krachtig is, zoals gin, maar zoveel meer complexiteit en warmte heeft.

Hoewel de ruil eenvoudig is, is de scotch Negroni heel erg zijn eigen drankje. Tot op zekere hoogte streven alle Negroni's naar hetzelfde smaakprofiel: sterk, evenwichtig, bitter, met een zoetheid van de vermout, zegt Shawn Soole, een barman en consultant gevestigd in Victoria, B.C., die zijn whisky Negroni, de Dronken oom , voor acht jaar. Maar elk is een specialiteit op zich. Regan geeft het recht: ik denk niet dat de twee te vergelijken zijn; ze zijn als appels en peren.

Dus terwijl mijn toevallige scotch Negroni mijn ogen opende voor de riffsbaarheid van het formaat, verborg de cocktail geenszins de smaak van scotch achter die van een Negroni. Als je een bijzonder rokerige dram gebruikt, zullen noch de Campari, noch de vermout dat kunnen verbergen, zegt Regan. Toch presenteert de scotch-smaak zich anders in deze incarnatie. Als mensen zeggen dat ze een sterke drank niet lekker vinden, betekent dit meestal dat ze niet de juiste uitdrukking van die sterke drank hebben geproefd, zegt Soole.

Naarmate de metingen vorderden, variëren de specificaties van de scotch Negroni. Sommigen verwisselen de gin gewoon voor scotch, waardoor de Campari en vermout in een één-op-één-op-één-verhouding blijven met de whisky. Voor anderen vereist de schakelaar verdere aanpassingen. Elke cocktail hangt af van de merken die je gebruikt. Een lichte, evenwichtige, rokerige Islay-whisky werkt goed met Cynar amaro en bianco-vermout, maar speelt niet goed met Aperol of Campari, zegt Soole. Er zal iets uit balans zijn.

Schalls Hoogland.

In zijn Schall's Highland-cocktail vervangt hij niet alleen de gin, maar ook de Campari en vermout om een ​​Negroni-achtig profiel te vinden dat beter past bij de basislikeur. Ik vond dat de gebruikelijke Campari en vermout niet de juiste aanvulling waren op enkele van de subtielere tonen die whisky kan brengen (aardse mouten, boomgaardvruchten, meloen, honing, een bloemige neus), zegt hij. Dus na het testen van een handvol verschillende opties, belandde ik op Aperol en Amaro Montenegro. Meestal vind ik Campari te zoet of te bitter om met andere dingen te mengen. Aperol is gewoon zacht, een beetje zoet met tonen van sinaasappelschil en rabarber. Amaro Montenegro werkt als een versterkte vermout, met complementaire tonen van roos, kruiden, citrus en kersen. De combinatie van Montenegro en scotch doet me denken aan de smaken die voortkomen uit het rijpen van scotch in sherryvaten.